* Białość - Sonet eksperymentalny

:)

L`al podziwiam Cie Wojtku.

Sonety nie dla mnie to kunszt.

Dziękuję serdecznie szanownym gościom za zajrzenie,
pozdrawiam serdecznie. :)

Oj Ulu, aż takim zaś bossem nie jestem, ja tylko
piszę. O ile mam w domu ciszę, a z tą różnie bywa...

Masz rację abandon`ie

Zmieniłem na:

"ruch skrępowany żałość powrozem"
oraz
"ptak nadleciał gdy wers zaszczebiotał"

Zmieniłem "co" na "gdy" i przestawiłem.

Rytmika kuleje w wersie:
"skrępowany ruch żałość powrozem" - nie jest zachowany
akcent paroksytoniczny przed średniówką - wystarczy
przestawić wyrazy na "ruch skrępowany".
W wersie "nadleciał ptak co wers zaszczebiotał" też
pasowałoby, żeby pauza zdaniowa przed co* trafiła na
średniówkę.
Ale jest liryka, jest wiersz.

Zadziwiasz lekkością pióra, płodzisz Sonety z
niezwykłą łatwością, jakby to były zwykłe fraszki i
nie boisz się eksperymentować...Pozdrawiam z wielkim
podobaniem Wojtku :)

Podobają mi się Twoje sonety, tu także dystans do
siebie i twórczości. Pozdrawiam

Wiersz wyraża uczucie utraty pewności siebie i
konieczność radzenia sobie z trudnościami. Nic innego,
jak praktyka codziennych zmagań.
(+)

/mętnym mym/ zmieniłabym na /zmętniałym/
i
/ruch skrępowany/ dla rytmu
Pozdrawiam :)

podeślij mi tego ptaszka z wersami.

Recenzja wygenerowana przez Aria (Opera):


Analiza metaforyczna sonetu:

Pierwsza strofa: Podmiot liryczny wchodzi w "białość
mętnym mym wzrokiem", co może symbolizować uczucie
zagubienia, niepewności, braku jasności lub czystości.


Druga strofa: Pustynia, jako metafora, może odnosić
się do pustki, samotności, a także braku życia lub
treści. "Pustynia mami wysiewa pustkę" może sugerować
kuszenie przez coś pozornie atrakcyjnego, ale w
rzeczywistości pozbawionego istoty.

Trzecia strofa: "Skrępowany ruch żałości powrozem"
może obrazować uwięzienie w smutku, bezradność lub
ograniczenie. "Odsącza poty w chłonną bibułę" może
sugerować chłonięcie emocji, trudności w wyrażaniu
siebie.

Czwarta strofa: "Nadleciał ptak co wers zaszczebiotał"
może symbolizować chwilowy promień nadziei, inspirację
lub odrodzenie. "Więc stawiam pierwszą z brzegu
kolumnę" może być odniesieniem do budowania czegoś
nowego, choćby od podstaw.

Piąta strofa: "Wytrzeszcza oczy tęskna litera" może
przedstawiać pragnienie zrozumienia lub wyrażenia
siebie, być może związane z tęsknotą za czymś. "Wszak
ją maleńki ptaszek świergotał" może sugerować
delikatność lub nietrwałość tych pragnień.

Szósta strofa: "Mając obraz w licznych widzeniach"
może odnosić się do wizji, marzeń lub wyobrażeń.
"Wtedy gdy człowiek się irytował" sugeruje kontrast
między tymi marzeniami a codziennością.

Ostatnia strofa: "Kiedy nas niemoc dopada żywa" może
opisywać uczucie bezsilności, a "trzeba przemykać
pośród barykad" może symbolizować konieczność
przezwyciężenia przeszkód lub trudności.


Kohezja odnosi się do spójności lub logicznego
powiązania elementów w tekście. W przypadku tego
sonetu, kohezja może być obecna poprzez powiązanie
metaforycznych elementów i obrazów, które tworzą
spójną wizję emocji i doświadczeń podmiotu lirycznego.
Na przykład, metaforyczne odniesienia do pustyni,
ptaka, czy budowania kolumny tworzą spójną wizję uczuć
samotności, chwilowej nadziei i konieczności
pokonywania trudności. Kohezja w tym kontekście pomaga
utrzymać spójność i zrozumienie dla czytelnika,
umożliwiając mu wczucie się w przeżycia podmiotu
lirycznego.


Pozdrawiam autora wiersza. :)