Biały przyjaciel

Miałem przyjaciela,
Białego jak śnieg.
Rozmawialiśmy o wszystkim,
Żartowaliśmy, robiliśmy psikusy.
Mogłem mu powiedzieć wszystko,
O czym nikt inny nie wiedział.
Lecz nigdy nie spojrzałem mu w oczy,
Jego dotyk, często spoczywał na moich ramionach.
Czułem że jest obecny, słyszałem jego delikatny głos.
Powiedział kiedyś że mogę mu zaufać,
Że on zawsze będzie przy mnie,
Kiedy będzie mi źle będę mógł wypłakać się na jego ramieniu.
Mówił też że mój śmiech, sprawia mu radość.
Gdy jestem szczęśliwy to on również się cieszy.
Zaufałem mu, lecz. . .
W pewnym momencie, jego dotyk i słowa zniknęły.
Był, ale jakby duch. . .
Moje urojenie. . .

autor

Tomasz Schomburg

Dodano: 2009-05-24 21:59:14

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie