Biały Śnieg

Obudził mnie przenikający dreszcz ...
Usiadłam na łóżku i spojrzałam w okno.
Słyszę czyjś niewyraźny szept ...
Za oknem pośród białej szaty świata
blask księżyca pada na ukojoną snem okolicę
- pali się tyko jedna latarnia ...
nagle chłód ciepłego powietrza wdarł się do pokoju
i zatańczył w mych włosach ...
pod jego wpływem zsunęło się z ramienia
satynowe ramiączko ...
Kazał mi wstać – wyszłam na balkon,
Ciepłem ogrzał drogę przez Biały Śnieg
- nie czuję zimna –
czuję ogień wnętrza – czuję jakby tu Ktoś był ...
Księżyc wręcz płonie jasnością,
Gwiazdy mrugają srebrnym oczkiem ,
tańczę z lekkością
bosą stópką stąpając wśród Białego Puchu ...
Spadające płatki Śniegu znalazły dom
w rozwianych włosach ...
- „ Otul mnie swym ramieniem Biały Śniegu! ”
słychać szept : „ ... już stąd nie odejdę ....
zostanę na zawsze w Twoim Sercu ... ” –

Otworzyłam oczy ... zapłonęły blaskiem ...
Blaskiem szczęścia, które może zaznać
Tylko zakochany człowiek ...

Biały Śniegu , to dla Ciebie otwieram
dziś oczy ...

autor

A. Frassco

Dodano: 2006-12-30 21:18:50

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie