Biegnę i gonię

Jak to jest?
Że niepowodzenie takie zniechęcenie powoduje.
Dlaczego zatem
Dalej próbuję swoje osiągnąć, mimo przeszkód?
Po co ten wysiłek?
Skoro nagrody i tak nie dostanę!

Próbuję, wymyślam, wysilam się ciągle
I myślę, i biegnę, i życie gonię
Nie patrząc, nie nie oceniając, skręcam w tę drogę
Donikąd, bez celu, bez sensu w ogóle

Za chwilę, za moment, mi życie minie
A ja dalej i biegnę i bez sensu gonię
Oczekuję, płaczę i tęsknię ogromnie
Na miłość, na szczerość, na słodki pocałunek...

autor

Luiza

Dodano: 2008-07-23 19:11:16

Ten wiersz przeczytano 617 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie