kwiat

Twe spojrzenie
rzucające czar
spoza ziemskich sfer
Iskierką pokusy
spełnianych nagle szans
Rozgrzane nadzieją
spowite ciepłem
otulone barwami
kojących podświadomych fal
szepczących... tak

Fascynacja serc, wtopiona w obraz intrygi ciał
Lękając się, ułamku chwil...
Przysłonięcia kurtyn
Mogących odebrać
Ulotnego przedstawienia sens
Naszych, frywolnych powiek
wprowadzając na nowo w trans
Krainy mroku, samotnych, pustych lat

Zaglądając w tęczowe źródło najskrytszych prawd
Zatapiając się coraz głębiej i niżej,
W tajemnicę ludzkości, zaskakującą nawet czas
Ukrytą w źrenicach, rozchylonych nagością nas
Niczym nieskalane dziewczę
Tracące na wieki, dziewictwo nieświadomości mas

W ciszy drżących pulsem niepewności warg,
Ogłuszeni pradawnym językiem bliskości rzęs
Milczymy
Upiwszy pierwszą łzę kołyszącą się, w zatoce duszy twej
Muśnięciem ust czułość miliona westchnień oddaję Ci
Pijany szczęściem, szczerość tysięcy snów
Zamieniam w jeden czuły szept w ułamku rodzącego się
Na skraju zmierzchu, w blasku świec
Wspomnienia...
Zespala, pajęczyną jedności dwoje samotnych ciał
Tworząc wieczny wzór,
Unikalną korelację gwiazd
Dającą nam...
Siebie...
















Gdzie moje lustro?... znów zostałem sam...

dualistyczna interpretacja...

autor

ekumene

Dodano: 2009-12-05 19:52:31

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie