Błagając o wytrwanie

A życie płynie

Ma dusza zaklęta w dramacie istnienia
błagając o wytchnienie ku Stwórcy się zwraca.
Gdy w otchłań mnie ciągnie codzienności rzeka,
a dzień kończąc byt swój życie moje skraca.

Chylę głowę w pokorze przyjmując wyzwanie
aby wytrwać w wędrówce choć droga daleka.
Nie wiem czy to wytrzymam, co się jutro stanie
bo życie biegnie wartko i nie chce poczekać.

Tyle snów niespełnionych umyka w oddali
burząc w pył zamki z piasku i piękne marzenia.
Wkrótce kurzem pokryją się me śmiałe plany
i zniknie w moim oku ostatnia nadzieja.

Zanim jednak odpłynę w nicości oddali,
a pamięć o mnie zniknie jak wszystko dookoła.
Chcę się unieść nad ziemią, poszybować w dali
złapać to co straciłem, usidlić marzenia.

autor

Helios

Napisany: 2009-04-09 Dodano: 2009-07-15 07:34:00

Ten wiersz przeczytano 672 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabiczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie