* * * W BLASKU ŚWIATŁA * * *

Tęcza... marzenia i marzeń spełnienia ...
Pozdrawiam Milutko Kajka

W przepięknym Raju, całkiem niedawno
Spotkałam Orła na skraju Tęczy
Jak się przyglądał wodnym zwierciadle
A ja kąpałam się nieopodal
Jak z zadziwieniem skrzydła rozpostarł
I jego pióra światło przeszyło
A wiatr w wiklinach melodię zagrał
Na skrzypcach dla Nas prawdziwy koncert
Najpierw niepokój, potem zdziwienie
Dostrzegłam w Ptaka w twardym spojrzeniu
Uciekła słabość, a z jego powiek
Zaczęła spadać Tęczowa kropla…
Jedna po drugiej, i jeszcze jedna
A każda smutna i jakże piękna
Kiedy przenika słońce przez kryształ
Serce zaczyna w szczelinach pękać
Wzruszeniem drgają pobliskie skały
I sercem się wtapiasz w naturę cały
Dostrzeżesz myśli jakby motyle
Uniosły główki szczere na chwilę
Takie magiczne mgielne natchnienie
Poruszy skały wodę i ziemię
A Ty samotną kroplą co spływasz
Ze źrenic Orła w słonecznych niwach
Czy wzrok zatrzyma na twym obrazie?
Nie wiem ja dzisiaj, jak było właśnie
Było cudownym w słońcu witrażem
Rajskim ogrodem ze świata marzeń…

Czy warto umierać by choć ten jeden raz
Odczuć prawdziwy spokój i wolności smak
Wznieść się nad chmury i z anielskim chórem
Zapomnieć o wszystkim, nie martwić się bólem
Umysł przesłania Ci mrok tego świata
Nie widzisz co wkoło Ciebie otacza
Nie doceniasz tego co jest Ci dane
I nigdy nie zostanie Ci odebrane
Wolisz poświęcić wszystkie te kamienie
I odejść przybrany w słoneczne promienie
Chcesz zostawić żywych i nieżyjących
Oddając się w ręce na tchórzy czekających
Co życia znieść nie potrafią - bo tak się tłumaczą
Kiedy nadejdzie ten moment i na niebo spojrzysz
Pomyślisz o mnie...te słowa przypomnisz
"Kto śmierć przedwcześnie zapragnie poznać
Temu nigdy nie przyjdzie wolności doznać
Nicość będzie mu domem, obojętność tlenem
Nie zobaczy obłoków nie będzie wspomnieniem"
To Cię nie powstrzyma, to ma Cię uprzedzić
Ma Cię prześladować i w nicości śledzić
Ma Ci przypominać ze wszystko wiedziałeś
Kiedy nad urwiskiem tchórzyłeś - wybrałeś
Nicość Nie mów ze lepsza od życia Twojego
Bo gorsza od wszelkiego znanego
Jeśli wolisz w nicości tułaczkę nieskończoną niech Twa
wola będzie uwieńczoną.
Spotkanie z Tobą, było jak ziszczenie się
największego marzenia,
Słuchałem Twego głosu, patrzyłam na Twoją twarz.
Spotkanie z Tobą spowodowało powstanie
ogromnego cierpienia,
Gdy dowiedziałam się, że swą miłość dla wielu naraz
masz.
Kiedy wróciłam do domu, nie mogłam przestać
myśleć o Tobie,
O tym co mówiłeś, jak na mnie patrzyłeś.
Zadawałam sobie pytanie: Po co ja to robię?
I oddaję się sercem i duszą Tobie
Moje serce moje po wszystkim szlocha i czeka na
zbawienie,Grzechów odkupienie

Ten wiersz jest dowodem na to, że marzenia się
spełniają. Miło się czyta w Twoim "Blasku światła"