Bławatki

Bardzo się podoba.

Pięknie ukryłaś te błekitne oczka w przyrodzie .
Pozdrawiam serdecznie

Z miłością do wyrażoną za pomocą przyrody. Super:)

Zosieńku, stawiam na Twój odbiór.
To muszą być oczy.
Moje się 'otwarły', dopiero gdy zobaczyłam Twój
pierwszy tutaj komentarz.
Piękne, spokojne oczy. "Kwitnące tuż przy boku" i
dniem i nocą.

Jak mi to pachnie erotyzmem. Ewuś, pięknie jest u
Ciebie. Tak trzymaj! Bławatkowo:)))

oczy o kolorze bławatków
pięknie:)

Dankas, Twoja interpretacja mnie zachwycila, a Ty
zaraz od tumankow, ech corciu :)

Wszyscy dobrze kumacie, ciekawie, kumajcie, bo lubie:)

Dziekuje serdecznie wszystkim gosciom :)

Napisało mi się kiedyś...
gdy patrzę w twoje oczy wiem,
że bratki kwitną nawet w zimie.

córeczko, czy oczy...(?) zgaduję.
Ale na moje kumanie.... :))

Wspaniały tan błękit.

Oczy!!!
Och, dankaaś, ty tumanku, nie pozostało ci nic innego
- jak odprawić tu samokrytykę!
Uroczyście oświadczam, żem jednak prawdziwie niekumata
żaba. Wybacz, Ewuś, te dzieci, com je w bławatkowych
oczach zobaczyła:**
Nawróciłam się na właściwą drogę, dzięki Zosi:))

Ewo,
błękitny spokój bławatków mnie dokumentnie rozłożył
:-)
Cudnie. Ach ten wiatr... Co mu się przydarzyło ;-)
Pozdrawiam :-)

Ach, te oczy...
Ładnie. Lubię :)
Miłego dnia, Stello.

Teraz prawdziwa miłość pełna uczuć, namiętności
odeszła gdzieś daleko
Piękny wiersz
Pozdrawiam i oczywiście +

pewien kupiec bławatny
miał interes intratny;
wklejał bowiem bławatki
na tkaniny, jedwabne szmatki.
Żyd - uczony o nazwisku Haber
odkrył, że bławatek to chaber,
tak wynalazł on kolor nowy
opatentował jako "chabrowy"
i wiedzie życie pogodne
przez kobaltu sole bezwodne..

Tak lekko i płynnie i szalenie romantycznie.
Pozdrawiam