Błazen - Rozmowa z nim

Chodź błaźnie zawistnych mych myśli
Usiądź koło mnie – zacznij ze mną dialog swych niemych ust
Rozszarpanych przez mroczny, zimny wiatr
Który nieustannie tańczy ze swą kochanką – nocą
Niczym w piekielnym amoku i jak żelazo…
Pod młotem kowala wyrzucając z siebie złote skry
Coraz to większe lub mniejsze… tak bardzo podobne –
Do ludzkiego orgazmu

Chodź błaźnie zawistnych mych myśli
Usiądź koło mnie – zacznij ze mną dialog swych niemych ust
Ukaż zło które w tobie się tli i pogożewisko twych triumfów
Niezliczone upadki z tak prostych słów jak „Kocham Cię”
Gdy sięgałeś na szczyt – i łup… sznur… dno
A od śmierci ratowało cię to… -- to znaczy co?

Chodź błaźnie zawistnych mych myśli
Usiądź koło mnie – zacznij ze mną dialog swych niemych ust
O miłości utraconej – i o nienawiści – zemście, które pomagały Ci wstać
Lecz gdzie?




Chodź błaźnie zawistnych mych myśli
Usiądź koło mnie – zacznij ze mną dialog swych niemych ust
Albo już nie… -- Odejdź…
Nie znam cię….

autor

negatyw

Dodano: 2007-02-04 20:36:16

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie