Błękitna planeta
Chodź do mnie kochanie
przytul się troszeczkę
zanim dzień odejdzie
powiem ci bajeczkę
była sobie ziemia
błękitną planetą
ludzie ją nazwali
żyli na niej szczęśliwie
bardzo ją kochali
lecz razu pewnego
potwór się obudził
palił gwałcił mordował
w popioły i zgliszcza
chciał ziemię obrócić
poranione miasta
w krwi skąpane ulice
lęk we wszystkich narastał
w kościołach się ludzie
do Boga modlili
płakali krzyczeli
gromnice palili
Boże spójrz na swe dzieci
co się tutaj dzieje
nie ma dokąd uciec
cały świat marnieje
powierzamy tobie
dzieci nasze mienie
chroń Boże od zagłady
nas i naszą ziemię
wierzę że świat cały
kiedyś się zjednoczy
odrąbie łeb bestii
wyłupie jej oczy
nie będzie tu potwór
więcej się panoszył
na tym koniec bajki
czas na sen kochanie
ja wierzę że jutro
nowy dzień nastanie
trzeba mocno kochać
i tak samo wierzyć
że uda nam się wszystkim
te złe chwile przeżyć
Komentarze (57)
"Chroń Boże nas i całą ziemię"
pozdrawiam serdecznie:)
zawsze trzeba wierzyć w lepsze jutro,,,pozdrawiam :}
ładna, ciekawa, pouczająca bajeczka.
Pozdrawiam. Dobrej nocki.
Klimat wiersza bardziej ciepły lub optymistyczny, niż
smutny ;)
opowiem* ci bajeczkę
Przyjemnie się czyta.
Miłego dnia loka :)
Hm, Lao Tse powiedział, że kwiat nie może tysiąc dni
kwitnąć, tak i człowiek nie może mieć tysiąca dobrych
dni. Jakże mógłby się rozwijać w wieczny m dobrobycie?
Ciekawy smutny wiersz
pozdrawiam
ja też wierzę, że kiedyś będzie tak cudownie, jak w
Twoim wierszu, a potwór zostanie strącony :)
smutne na czasie....masz racje trzeba wierzyć że
nastanie pokój i dobro na świecie:-)
pozdrawiam serdecznie
Nawet gdy źle się dzieje,
to trzeba mieć nadzieję!
Pozdrawiam!
Z miłością w sercu można przeżyć każdą trudną chwilę.
Ładna życiowa bajka.
Pozdrawiam:)
trzeba kochać i w to wierzyć
Ciekawy wiersz z bardzo dobrą-dającą do
myślenia-puentą.
Pozdrawiam paaa
Ładny wiersz, wiele w tym prawdy.
świetnie, acz smutno...trzeba wierzyć i kochać, a
będzie dobrze:) pozdrawiam loka
Oby się udało...
+ Pozdrawiam serdecznie