Bo chcemy!
Zbyt krótkie są te godziny,
których łapczywie pragniemy,
a mimo wszystko tęsknimy,
a mimo wszystko wciąż chcemy!
Czekamy chwil tych z nadzieją,
że wszystkie rany uleczą,
a kiedy już zaistnieją,
to są jak balsam - nie przeczę!
Są jak blask słońca po nocy,
jak krople deszczu po suszy,
budzą nas czule z niemocy
i śpiewnie tulą wśród głuszy.
I chociaż nigdy nie będą
trwać tyle, ile pragniemy,
w sercach na wieki zdobędą
najlepsze miejsca... Bo chcemy!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.