Bo my nie jesteśmy wirtualni

żywi ludzie z krwi i kości, na dodatek myślący :)
pozdrawiam :)

Zgadzam sie, jestesmy jak najbardziej prawdziwi,
radosni, usmiechnieci, powazni, czasem smutni, troche
ironiczni, ale jestesmy.:)
Pozdrawiam.

Na beju można też poznać nowych przyjaciół.

Tak Maćku jesteśmy z krwi i kości, nie jesteśmy
robotami,
lecz ludźmi wyrażającymi swoje emocje.
Pozdrawiam serdecznie:)

zgadzam się, wszyscy jesteśmy jak najbardziej realni,
zwykli ludzie, ze zwykłym życiem :-) fajnie by było
się spotkać :-)

Pięknie to napisałeś. To jest dobry wiersz.
Pozdrawiam.

Ale mnie zainspirowałeś :)

Pozdrawiam

Witam,
podoba mi się to ujęte w słowa podkreślenie radości
tworzenia.
Jestem za niebanalni - na przekór tym, którzy
bezustannie przypominają, że nie jesteśmy poetami.
A czy ktoś /poza wyjątkami/ tak twierdzi.
Co do liczby poetów podawanych przez zdecydowanych
przeciwników Bejowiczów; niech podadzą jaką to miarą
mierzą tych "prawdziwków".
No i co tu robią weterani w tej jakże nisko ocenianej
grupie.
Mam nadzieję, że będzie mi wybaczony przydługi
komentarz - ot nadarzyła się okazja.
Serdecznie pozdrawiam.
Miłej niedzieli.

ślicznie...tak masz rację jesteśmy prawdziwi.
pozdrawiam

świetny.... zgadzam się jesteśmy prawdziwi Macku
uściski

drogi Vick Thorze
zgadzam się z Tobą w wielu kwestiach , ale ...
no właśnie
pojęcie grafomanii jest tak rozpowszechnione jak inne
wyświechtane terminy . Nie będę ich podawał bo nie do
tego miejsce a faktem jest, że to co się podoba
dzisiaj może zostać odrzucone jutro.
Grafomanów według mnie nie ma są tylko nieudolnie
piszący ale przecież nikt nie jest doskonały.
Istnieją poza tym piszący bardzo dobre teksty ale
do... szuflady i ci ,którzy publikują wszędzie gdzie
się da a mało kto na nich zwraca uwagę.
Życzę ci drogi kolego dobrej niedzieli i wiary w to
,że prawdziwa poezja nie zginie póki żyją wrażliwi
poeci

Maciek

kazdy tu jest z krwi i kosci pozdrawiam

Faktycznie. Czuję się dość realistycznie siadając do
tej klawiaturki :o))
I faktycznie - przyjemne to miejsce spotkań, nawet
jeśli wirtualne.

Macku.J twój utwór zawiera sporo prawd oczywistych, bo
faktycznie MY nie jesteśmy wirtualni, jesteśmy ludźmi
z krwi i kości, każdy ma zalety i wady, a powody dla
których ukrywamysię za wirtualnymi artefaktami nicków
są złożone, śadzę, iż większość publikujących na Beju
to zupełni amatorzy literaccy, posiadajacy jednak
zamiłowanie i potrzebę zajmowania się literaturą. I to
jest piękne i wspaniałe, bo kazdy ma prawo do
publikowania i upowszechniania swoich przekonań i
utworów - tylko trzeba sobie zdać jasno sprawę , że
większość to grafomani, a prawdziwych poetów(żyjących)
w tej chwili w Polsce jest zaledwie kilkoro na ogromną
rzeszę (ponad 25.000 autorów)publikujacych na
kilkudziesięciu wortalach społecznościowych, w tym i
na Beju, każdego dnia - i dlatego sparafrazuję
rezyserkę Olgę Lipińską; WIĘCEJ POKORY! przypuszczam,
że spotkania autorów organizowane spontanicznie, będą
niezbyt liczne, ponieważ bardzo wielu autorów ma sporo
km odległości do pokonania na miejsce spotkania, a z
różnych względów(rodzinnych, zdrowotnych -
inwalidztwo, oraz finansowych) nie będzie mogła
uczestniczyć w tego typu zlotach

milyeno
wbrew pozorom
poetów nie ma tak dużo dlatego jesteśmy tacy
niepospolici etc.