Bo pragnę

Szkoda, że Cię nie ma,
chociaż w kruszynie chleba,
chociaż w opłatku białym,
tak czystym choć już ułamanym.
Szkoda, że misiem nie jesteś,
tym co tak patrzy skrycie,
jak teraz jego, Ciebie tuliłabym sowicie.

Więc daj mi siebie już teraz
i bądź przez całe życie.
Jak biel spadająca z nieba,
oczyszczająca ulice.
Bo pragnę Ciebie tak mocno,
że z dala słychać już bicie.

To serce moje,
chce mówić
i słuchać
W pełnej piersi rozkwicie.

autor

MalgozrataXX1

Dodano: 2010-01-12 11:01:24

Ten wiersz przeczytano 397 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie