Bóg chciał mi go pokazać...

Są lata, które chcielibyśmy, aby trwały wiecznie. Jest życie, które nie zawsze jest nam potrzebne. Rafałowi Cynarskiemu...

Nie miałam siły dalej trwać,
Myśli splotły się w jedno koło,
Wszystkiego zaczęłam się bać,
Chyląc ku ziemi swe malutkie czoło...

Oparta o brzeg "przystankowej" ławki
I zanurzona w porankowej mgle,
Siedziałam i spoglądałam na wesołe kawki,
którym mimo mrozu nie było źle!

Wyprostowane włosy, stały się kręcone,
Zimne łapki mocno ściskały ławkę,
Oczy duże, czarne zrobiły się czerwone,
A cała ulica przypominała wielką huśtawkę...

Przechodni ludzie przepychali się na prawo,
To znów na lewo, biegnąc nie wiadomo gdzie
I robili to tak gwałtownie, tak żwawo
I nawet nie widzieli mnie...

Wiedziałam, że jestem tylko ciałem,
Którym beztrosko poniewiera wiatr,
I nic co istnieje nie jest trwałe,
Więc po co wołano mnie na start*?

Naprawdę moim marzeniem było zniknąć,
Tak jak mgła, która przyszła tylko na chwilę
Wstałam z ławki, musiałam jeszcze kichnąć
No już... do autobusu... choć tyle się wysilę!

Naglę z tej mgły wyłonił się staruszek,
Spojrzałam wnikliwie w jego stronę,
Miał siwą kędzierzawą główkę, chudy brzuszek
Stałam tak... i stałam... autobusu nie dogonię!

Czołgał się on na dwóch starych kulach,
A inni "huśtając się", spychali go na bok,
Oczyma duszy widziałam siebie w jego bólach,
Cierpienie zadawał mu każdy krok.

Czymże są moje chwilowe depresje,
W porównaniu do innych tragedii,
Cały świat odbywa w swym życiu procesje,
Lecz on to robił bez patosu, bez "komedii"!

wołano mnie na start- pozwolono się urodzić

autor

Kika

Napisany: 2008-02-21 Dodano: 2008-02-21 17:19:55

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie