Chleb
jak drobina chleba
istnieję
w swym mikrokosmosie
w kłosach złocistych zbóż
ukryłam
nadzieję niewinnej bieli
kosztując jego smak
doświadczam
dobroci natury
autor
lasthope
Dodano: 2015-05-13 09:51:33
Ten wiersz przeczytano 774 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
tak wzniośle....fajnie!
Dobre porównanie, wiersz skłania do zadumy.
Ładna miniaturka,chleb jest darem życia,a my też
niczym jego okruszki,taki dar trzeba szanować.
Pozdrawiam z uśmiechem:)
Ładna miniaturka z ciepłą refleksją:)
Ładna miniaturka z ciepłą refleksją:)
Chleb jest istota życia a my jego okruszkami. Pięknie.
Pozdrawiam serdecznie.
czysta, naturalna, wręcz ekologiczna :) pozdrawiam
Ukryta nadzieja .Pozdrawiam:)
ichna:)
serdeczne Ci dzięki:)
Shizuma:) całkowicie się zgadzam:) Pozdrawiam
serdecznie
Florian Konrad:) serdecznie dziękuję za sugestię:)
kosmetyczne poprawki już wprowadzone:) Pozdrawiam
serdecznie i majowo:):);)
ciekawie i refleksyjnie o życiu, pozdrawiam
Chleb to życie :)
,,chleb ludzkości" to żałosna metafora