Ból

Gorzkie łzy, cichutko kapiące na parapet,
podczas wypatrywania spokoju za oknem,
w rytm oddechu,wystukują cichutką melodię
wołającą o miłość...

Słysze: "Wyjdź!Po co tam byłeś?
Mało Ci tego,że mnie i dzieci
wytarczająco już skrzywdziłeś?"

A on jak zwykle, brak odwagi
by powiedzieć cokolwiek...
Wewnątrz okropny mięczak, tchórz!
Na zewnątrz kochana żmija, która
swym kąsaniem zabija...

Słysze: "Po co przyjechałeś?By niszczyć dalej?"

Pokazuje swą męską dumę -
wstaje, wychodzi - zasypia w fotelu.
Płacze w oknie, mama w poduszkę.

Jednak zmiękła po raz kolejny.
Wstała: "Chodź do łóżka, 20 godzin spędziłeś w samochodzie!Boże, Rysiu!"

A on twardo, mimo, że krzywdzi...
krzywdzi nadal.
Nie wstanie, lubi być proszony:
"Kur**. Mam Ci zaproszenie faxem wysłać?"

--"pierd** się!"

I znów krzyk, i znów hałas ... płacz.
Płacz już nie cichutki, tajemniczy, intymny.
Teraz już płacz wydostający się poza mury domu, rozbitego domu.

Wszyscy wiedzą, wszyscy gadają.
A ja? Ja jestem dzi*ką pragnącą ich obu.
Dzi*ką pragnącą ciepła, troski w domu.

Jak ja mam kochać, skoro rodzice
miłości nie okazują nikomu?
Jak mam kochać, skoro ...
nie mam przykładu jak to sie robi?
Jak mam kochać, gdy brakuje
bezpieczeństwa w domu?
Boże!Spraw bym nigdy nie oddała
serca...komuś!

autor

olunia_olunia

Napisany: 2008-07-12 Dodano: 2008-07-13 13:45:39

Ten wiersz przeczytano 587 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie