Ból...

Przeszywający ból..
Nie odgrywający konkretnych ról...

W mym zyciu zawsze istnieje,
A me zycie stale się chwieje.

Nie bawi mnie już ono dziś,
Bo nie jest już jak pluszowy miś.
Czemu?

Czasem świat szarością przytłacza człowieka,
I aż chce się zamknąć na wieki powieka.

Gdy mrok zalewa ulice miasta,
Myślę,że jest jakaś kasta.

Są ludzie szczęśliwi i smutni,
lecz czasem bardzo okrutni.

Co czuję??!!

Wewnetrzną pustkę.
I chcę dostać do szczęscia przepustkę.

Dręczy mnie ból,
Uderzający z mocą potężnych kul.

Ból kłującu i palący...
Bardzo życie mącący.

Odwracam się i wychodzę,
Idę już spokojnie po drodze.

Z dala od was...
Wchodzę w ciemny las...
Odwracam się ostatni raz...
I nie widzę już NAS...

Wiersz stworzony został ponieważ są osoby które mnie bardzo zraniły...i one nazywają sie moimi przyjaciółmi...mimo,iż tak ranią..nie moge o nich zapomnieć =(

autor

myszQa

Napisany: 2005-05-26 Dodano: 2005-05-26 01:31:05

Ten wiersz przeczytano 590 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie