ból

"..."

boli
kształt półmroku o poranku zmierzchu
zapowiedz czerni; w krainie bez cienia
rzeczywistość autentycznie rani, tnie bladym ostrzem
spuszczona głowa; "różany" nadgarstek; plamy na podłodze
niewierze by niewiara tak się skończyć miała
boli
teraz juz nie czuje; blade me rumieńce
ciemność bez światła; znów zabiera szarość...
i nie mogę pozostać obojętnym... a tak bym chciał
boli
lecz w sercu, bo zmrok; bo ostrze; bo ciemność straszliwa
czy nie znajdę wyjścia z bez wyjścia sytuacji...?

Zamykam oczy
powieki opadają, na cóż mi one; ciemno wszędzie...
i znów ta dłoń na ramieniu;
i znów ściska nadgarstek;
łzą przemył czerwień różaną
delikatnie lecz stanowczo brnie; ciągnąc mnie ku światłu
bieli;, jasności głębi; ku życiu...
i
juz nie boli...

dziękuje…
`

autor

P.W.

Napisany: 2006-03-04 Dodano: 2006-03-04 01:12:19

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie