Brak marzeń...

Naszych wspomnień nikt nie zabierze Nam,
Odlecą z Nami do niebios bram.
Tam będą bezpieczne, będą pod ochroną,
Może właśnie w niebie zostanę Twoją żoną...
Możliwe, że tam zauważysz jak bardzo Cię kocham,
Teraz siedzę sama- bez myśli, bez marzeń i szlocham.
Niech złe myśli odejdą- niech idą wąt!
Wiem, że ja też popełniłam gdzieś błąd.
Chciałam być wyjątkową i jedyną dla Ciebie,
Pragnęłam, abyś czuł się ze mną jak w niebie.
Nie potrafiłam zatrzymać Ciebie przy sobie,
Choć nie przestałam Cię kochać i śnić o Tobie.
Pamiętam wszystkie chwile, które razem spędziliśmy,
Razem się śmialiśmy, płakaliśmy, marzyliśmy...
Marzenia o wspólnym życiu nagle się skończyły,
Choć dawniej jedynym sensem dla Nas były.
Byłam dla Ciebie, byłam Twoja, byłam z Tobą,
Teraz już nie jestem tą samą osobą.
Bo nie mam już żadnych marzeń i pragnień,
Stałam się zimna jak lód i twarda jak kamień!!!

autor

edi

Napisany: 2006-02-10 Dodano: 2006-10-04 00:02:47

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie