Brak miłości.

Brakuje mi tego, co skarbem sie zwie
Szaleństwem ponure dni wypełnia
Drżące, spragnione łączy dłonie dwie
I niezwykłą radością serca napełnia

Podczas huraganu- murem solidnym sie staje
Chroniac przed okrutnym i gorzkim złem
Jest jak żyzna gleba, która obfite plony wydaje
I nazwać je można urokiem lub szczęściem

Przy niej jak Afrodyta
jak cenny brylant- można się stać
To miłość.
Miłość zdobyta .
Tak bardzo chciałabym pokochać.

autor

slonce

Dodano: 2005-11-07 18:39:59

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie