Brak sił...

Jesieni już czas ogarnął całyt świat
A w nim ja pośród szarych ludzi chodzę
szukam słońca, którego już nie ma.
Zostały tylko wspomnienia i cichy szept
rozrywający mą duszę.
Z sercu ból samotności kręgiem otacza mnie
Dlaczego tak się stało, dlaczego tak jest.
Kolejne dni mijają bez sił bez marzeń
krok za krokiem na życia drodze stawiam
wiedząc, że w każdej minucie jest coraz gorzej.
Coraz trudniej iść samemu czuć tylko powiew wiatru na ramieniu.
Widząc smutek i cierpienie tracę wiare w nasze przeznaczenie.
Już nie mam nadziei już brak mi łez,
Pragnę końca wędrówki tej,
pragnę w nic nie znaczący zmienić się cień...

autor

zikmaster

Napisany: 2004-09-21 Dodano: 2004-09-21 00:23:21

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie