brak tytułu.

wyjątkowo i dosadnie spaliłam za sobą każdy możliwy most.
dodatkowo zniszczyłam każdy ceglany dom.
urwałam każdy brzydki jak i ładny kwiat.
z czego mogę być dumna, powoli oczyszczam swój świat.
jak mały anioł w słońcu, pojawia się to czego się spodziewałam.
wykraczam poza własną moralność, nie do końca dowidząc co tracę.
przesłonięte oczy lekką mgiełką, w odcieniu blady róż.
coś dziwnie się połączyło, jeszcze nie wiem co.
wróciliśmy.
odbudowałeś mi mosty ... domy ...
zasadziłeś mi kwiaty.
otwarłeś oczy najszerzej jak tylko się da.
nie dając mi już wyboru, nie dając nic zniszczyć.
i na tym właśnie oparło się to, jak szczęśliwa potrafię być z Tobą.

autor

Zoe Jane

Dodano: 2006-02-26 22:45:18

Ten wiersz przeczytano 414 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie