bramy delirium
żyjemy tak, jak śnimy... samotnie
znam miłość i gniew
kłamstwa i prawdy
słabość i siłę
smak ziemi
i zapach rześkiego powietrza
ból
ale nie znam strachu
dlatego to, co we mnie piękne
nigdy nie zmieni się w nocne koszmary
pewnego dnia
po prostu
serce przestaje uderzać i wtedy
nie ma już sensu
oddychać
* * *
http://www.youtube.com/watch?v=HOv_g0BmoRA
Komentarze (16)
Niekiedy nie da się dostrzec w porę, jak i kiedy w
mózgu zakleszczył się w szarą korę biały robaczek
alkoholizmu in extremis,
a potem już tylko tańczysz valse de lirium tremens.