Brednia

Ból. Czuje go wszędzie.
Przeszywa moje ciało z góry do dołu.
To już chyba koniec.
Ale zanim umrę musze jeszcze się pożegnać.
Staram się. Lecz nic mi nie wychodzi.
Chciałbym się z wami jeszcze raz spotkać.

Ale nie mogę. Dlaczego?
Bo Was nie ma. A dokładniej?
Bo mnie ni ema i nigdy mnie nie było.
Zawsze byłem tylko duchem.
Zjawą pałętającą się po świecie.
Mówicie mi że bredzę.

Podajcie chociaż trzy powody,
Dla których miałbym jeszcze żyć.
Aaaa!! Wiara, nadzieja i miłość powiadacie.
Wiara w co? W to, że może jeszcze. się komuś przydam.
Wątpie w to.

Nadzieja na co? Że może będzie lepsze jutro?
A czy to lepsze jutro nie powinno być już dziś?
Miłośc do kogo? Nikt mnie nie kocha.
Mnie sie nie da kochać.
Jestem wyrzutkiem.
Zawsze jestem sam.

A widzicie. Każdy Wasz argument jest niczym.
Tak jak niczym jestem ja.
Nigdy się tym zbytnio nie przejmowałem.
Bo niby po co?? Dlaczego??
Niemam powodów aby żyć dłużej.

Więc umieram. W spokoju.
Bez zmartwień.
I bez tego bólu.
Co przeszywał moje ciało z góry do dołu.
Wreszcie wolny, wolny jak ptak.
Lecz znowu samotny.
Jak zawsze

autor

...SoNsI...

Dodano: 2006-11-26 11:05:12

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie