Brzemię
Dla introwertyków
Wzdłuż niewydeptanych ścieżek
Po nieuczęszczanych szlakach
Nad zapomnianym wybrzeżem
Bylebym mógł oddech złapać
Świat postrzegam w innych barwach
Dni się różnią swoim kształtem
Sens widzę w obcych wam prawdach
Moja meta waszym startem
Często nazywane złotem
Dla mnie oazą spokoju
Choć w przyszłości mej jest grotem
Nie zmienię duszy pokroju
Cisza, spokój to mój azyl
Błogie godziny oddechu
Brzemię, które wiele waży
Ciąży bardziej niż wór grzechów…
autor
Grabarz91
Dodano: 2015-05-28 14:22:58
Ten wiersz przeczytano 697 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Ciekawy temat:))
tak se wpadłem i zaczytałem... nawet dobrze napisałeś