O brzozce
Brzozko bezlistno, jesiynnom porom,
co wiater cie obroł ze twojij zielyni,
zostałaś samotno, z siwom swojom korom.
Jedynie myśl dobro, że twoj los sie
zmiyni,
przi życiu cie trzimie i pozwolo
przetrwać.
Lepszego czasu koże oczekiwać,
aż zaś zima minie, przidzie trocha
ciepła,
na królowo lasu zaś sie bydom dziwać
Komentarze (1)
Ładny pejzaż z brzózką... Gwara dodaje wierszowi uroku
- podoba mi się :)