Budowla wewnętrzna

Myślałem z czego ja sie składam
Konstrucja jakaś musi być
Bo przecież nieraz sie rozpadam
W chwilach gdy nie chce mi się żyć

Jestem budowlą w jakimś sensie
Więc i architekt musiał być
Wiem że zostawił mi narzędzie
Ale gdzie on?,on chyba znikł

I jak budować mam bez planu
Bez architekta,który wie!
Jak ta budowla więc ma stanąc?
Na chybił trafił?Chyba nie!

I jak tu podjąć się zadania
Wszak budowniczym miałem być
A tu zagadka jest do rozwiązania
Być Sherlokiem holmsem przyszło mi

Badam,dociekam-co? i jak?
Tu stukne... patrze- tynk odpada
Czy to połączyć z tym się da?
Myślę...Jakby te cegły poukładać?

Tak mi czas płynie na badaniach
Front robót wciąż wstrzymany jest
Perfidny przestój-tak sie składa
Budowla mi niszczeje więc

I sam już nie wiem czy powstanę ja- budowla
Czy poznam aspekt tej dziedziny
Nie martwie tym się jednak,bo historia
Mówi że piękne są ruiny

autor

peter12

Dodano: 2005-12-13 13:47:17

Ten wiersz przeczytano 655 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie