***Budzi mnie...nadzieja...****

spadam coraz niżej i niżej z piedestału uczuć...
potykam się,a najbliżsi"przyjaciele" podstawiają mi nogi, tak bym stoczyła się na dno...
zagubiona w swym własnym świecie,
budowanym przez...naście lat, nie mam dokąd pójść...tylko ból... żal i rozczarowanie moją domeną są...wszystko to moment... to chwila.. bo w głebi duszy czuję,że gdy wrócisz wszystko się zmieni...
czas potrzebny tak bardzo Ci, skurczy się...
póki oddycham mam nadzieję, chociaż umiera we mnie każdego samotnego wieczora..
ale wstaje wraz z rankiem, budzi mnie... nadzieja...!
i choć słabo się tli wciąż wierzę....
że zdecydujesz się i zapukasz do moich drzwi...

"oto jest życie... nic... a jakże dosyć"

autor

isia

Napisany: 2007-02-20 Dodano: 2007-02-23 10:00:46

Ten wiersz przeczytano 440 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie