bukiet suszonych róż...

Każdy ból od ciebie, przyjmuję z pokorą,
choćby był zadany z podwojoną siłą...
słowa, słowa, słowa... już nie wierzę słowom...
one pozostaną, zniknie nasza miłość.

Na niebie są gwiazdy, ale ich nie liczę...
w zasuszonych różach zostaną wspomnienia,
kiedy nasze szepty zmieniły się w ciszę
i jak to się stało, że już ciebie nie ma?

W łóżku dogorywa ciało udręczone,
tęsknota swą ręką obejmuje czule...
między nami wszystko, już dawno skończone,
a ja ciągle żyję, jeszcze tamtym bólem.

autor

return

Napisany: 2007-03-20 Dodano: 2007-03-21 11:12:03

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie