burza

wystraszyłam powietrze
czarnym atramentem
pod cieniem drżącej dłoni
pytając o nicość

gwałciłam spokojne niebo
szorstką metaforą
wyrwaną hałaśliwie
z bezsennych myśli

i rozproszyły się słowa
po kratkach mojego istnienia
szybko jak krople deszczu
niesione piorunami
po parapecie

nie wzbraniałam się
gdy niespokojnie
zatapiały duszę
w mrocznym wąwozie
zadumania...

autor

Red Rose

Dodano: 2005-08-13 02:09:21

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Wolny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie