Burza

W miłosnym zaciszu
poranka
rozchylam szaty
płonące
Całuję usta
Kochanka
Chwila ta spełnia marzeń
tysiące

Lecz burza swym blaskiem
świetlistym
zagłusza sielanki tej
trwanie
Zostawia mi łzę
srebrzystą
Czemu odchodzisz,
Kochanie?

Dlaczego tak nikła
eksplozja
Dzieli umysły na
dwoje?
Czemuż serca
złamała?
Jak sztylet przebiła
zbroję

Jest to jedynie
dowodem
Omylnych mych
oczu
I serca z umysłem
niezgody
Czy każda miłość
podobnie się toczy ?

Dla G

autor

Yourdyingbride

Dodano: 2005-08-20 22:03:20

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie