Być może

Już nie szaleje, cierpliwie czeka,
dojrzewa, jak w sadzie jabłka.
Nie wie, czy warto,
czy ktoś ją chwyci,
żeby na ziemię nie spadła?

Już nie zazdrości, snuje marzenia,
z koszykiem westchnień krąży, jak ptak.
Czujesz ten powiew?
To wiatr roznosi,
dźwięki zachwytu, miłością gra.

Już nie waleczna, pada bez siły,
pod krzakiem malin cichutko łka.
Może ktoś znajdzie, wyciągnie z cienia
i poprowadzi dalej przez sad.

autor

Eloise

Dodano: 2008-11-04 07:39:42

Ten wiersz przeczytano 1587 razy

Oddanych głosów: 51

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie