Być poetą
Dla pochwały zapmnianej skromności.
Być poetą
Każdy być może chce być poetą
lecz nie każdy nim być może.
Ci, co duszę swą uwięzioną wożą
dorożką romantyzmu
Ci, co tchnięci Boga tylko łaską
zapadają na zawsze w naszej pamięci.
Oni to dzierżąc pióro w swej dłoni
przelewają myśli na białe karty.
Im mają więcej w sobie pokory
tym słowa są cenniejsze.
A ci, co w próżności swej zatopieni
nurzają pióro w zawiłości atramencie
Ci, właśnie w swym samouwielbieniu
piszą jedynie dla siebie.
autor
Jovanka37
Dodano: 2009-03-28 11:28:19
Ten wiersz przeczytano 693 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Naprawdę kolejny ładny wiersz z twojej kolekcji.
Czyta się go bardzo lekko z nutką zadumy.Jeśli
ktokolwiek z nas próbował pisać znajdzie w tym utworze
sedno.Poza tym ładnie dobrane rymy, niebanalnie.
Czekam na kolejny wiersz pozdrawiam:)
na ten wiersz musze oddac wiersz...koncowka
swietna,prawdziwa,i podkreslona to mi sie wlasnie
podoba...
być poetą, dodałabym jeszcze "być poetką", bo się nią
czuję, pozdrawiam :)
każdy pisać może raz lepiej a raz gorzej :) tak jak ze
śpiewaniem. Pozdrawiam.
Ciekawy wierszyk, podoba mi się. Jest taki orginalny
:)