BYĆ POEZJĄ II

Ten wiersz dedykuję wszystkim tym, którzy kochają poezję, którzy nią oddychają jak świeżym powietrzem, którzy nią żyją, w której odnajdują siebie.

Jestem poezją
wiecznie grającą muzą dla twych uszu.
W niej skryłam swe serce,
w niej odkryłam siebie,
w niej jak w lustrze mogę się przejrzeć.

Jestem poezją,
kiedy piszę rosną mi skrzydła
i sięgam dłonią rzeczy, których się nie da.
Wzbijam się ponad świat,
szybując w przestrzeń,
której nie ma.

Jestem poezją,
duszą wędrującą po bezdrożach,
łąkach, polach,
unoszącą się w obłokach.

Poezją,
którą oddycham
jak świeżym powietrzem,
w którym nie znajdzie mnie ten,
kto jej nie zrozumie
i nie wniknie w jej głęboką przestrzeń.

09/07/2005r.

autor

Violetus Pospolitus

Napisany: 2005-07-09 Dodano: 2007-01-13 00:23:24

Ten wiersz przeczytano 412 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie