Być potrzebnym

kiedy synu, byłeś małą okruszyną,
moje ręce kołysały cię do snu.
Czułam jakby w sercu balsam się rozpłynął,
jak się słodko uśmiechałeś dzień po dniu.

Gdy płakałeś czasem długo i żałośnie,
nie wiedziałam czemu może być ci źle
i myślałam kiedy wreszcie mi urośniesz,
kiedy powiesz mamo - o tu, boli mnie.

Nad łóżeczkiem siadywałam długie chwile,
żeby patrzeć jaki piękny jest mój syn.
malowałam do przyszłości w myślach bilet.
A w marzeniach – szczęście było doli tłem.

Gdy dorosłeś, by zrozumieć życia trudy,
moje włosy już obsypał czasu szron.
A ty ciągle ulęgając chwili złudy,
to co widzisz, chcesz nazywać tylko grą.

Mówisz mamo, ty masz teraz dobre życie.
Wreszcie troski omijają twoje drzwi.
Ale nie wiesz nic o takim dobrobycie,
że na starość los z człowieka bardziej kpi.

Pytasz czasem - czemu jesteś taka smutna.
Nie rozumiesz, bo odmienny jest nasz świat.
Widzisz synu, rzewnie brzęczy nawet lutnia,
gdy przywiędły kwiat usypia w rosy łzach.

Być potrzebnym chciałoby się jeszcze komu,
ale zdrowie już nie takie i brak sił.
Pozostaje ta samotność w pustym domu
i ten sekret, który sam Bóg skrzętnie skrył.

(Czy w podeszłym wieku kiedyś młody był.)

autor

julka56

Dodano: 2010-10-28 11:54:41

Ten wiersz przeczytano 1462 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie