Był dziyń spokojny

/fragmynt/

Był dziyń spokojny, była sobota i Adam
w telewizorze. Dziyń tyn był mroźny, śniyg padoł,
jak to bez zima na dworze. A tam daleko,
kajś we Chorzowie, spotkali sie gołymbiorze.
Kery gołymbie chowie, na loty posyło,
niy wyobrażo sobie, by go tam niy było.
Jedni te brify tam wystawiali, chwolyli
sie nimi jak dzieci, a inni oglondali
i tak im tyn czas lecioł. Były tam rodziny
całe i somsiedzi. Tak mijały godziny:
keryś przi kawie siedzioł, ktoś karma kupowoł.
Jedyn mo w doma psa, a drugi zaś mo kota,
bo przeca i kożdy z nos mo jakigoś "ptoka"

Tam we rymizie, w jednym mieście, fojermany
siedzom. Ślonsk cały we śniegu je zasypany,
oni o tym wiedzom, bo łopatami dachy
czyszczom i śniyg odgarniajom, ciompy ścieppujom
z lodu i pomogajom tym, co potrzebujom
od nich pomocy. Żodyn nie wiy jeszcze o tym,
że dzisiej w nocy bydom mieć tela roboty.

Było sztwierć na szosto, wszyscy to pamiyntomy,
jak spokojnie tego Adama oglondomy,
a tam daleko, w pojszodku hali, trzeszczeć coś
zaczyno i sie z wiyrchu na ludzi wali. Ktoś
chowie sie pod stolik, inkszy probuje wołać,
na tych co dali stoli. Z boku klotka stoła
a w niyj pora gołymbi i sie zachowujom
jakoś dziwnie, bo zwierzynta piyrsze to czujom,
co sie dzieje. A w hali dali gro muzyka,
jakiś zespoł szaleje, jak tyn z Titanica...

(...)

autor

stan09

Napisany: 2006-10-02 Dodano: 2006-10-04 07:16:42

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie