Był sobie człowiek
Był sobie człowiek,
świata pan.
Życie na ziemi,
lekko brał.
Nie siał, a zbierał.
Bo tak chciał.
Nie wnikał głębiej,
płytka więź.
Pustynia uczuć,
zbłądził gdzieś.
Był sobie człowiek
co przetrwał wody cwał.
Gdy łódź przybiła,
na ziemię padł.
Ślady stóp ludzkich
całować chciał..
autor
wiki20
Dodano: 2016-01-14 07:52:42
Ten wiersz przeczytano 1841 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
Szacunek do bliźniego jest najważniejszy. Udany,
refleksyjny wiersz. Pozdrawiam:-)
Jakby dwa wiersze złączone w jeden, zabrakło mi pointy
na Eden. I zakończenie z bajki nieznanej.
był sobie... i żaden inny z nim, refleksyjnie piszesz
:)
Refleksyjny wiersz, pozdrawiam serdecznie.
Głębia i mądry przekaz
Pozdrawiam
Właśnie - był,ale czy jeszcze długo będzie? Bardzo
trafna refleksja Virginio.Dobrej nocy.
Może i tak kiedyś być .. życia ani śladu..a chciałoby
się żyć .. więc szanujmy bliźniego .
Oby nie trzeba było, szukać owych śladów .Pozdrawiam
serdecznie:-)
W człowieku tyle wszystkiego... Pozdrawiam :))
Są tacy co nie sieją a nie zbierają, innych za nic
mają...
więc szanujmy się :)
Więc siejmy i szanujmy Się. Oraz przekaż do mariat.
taqgut użył zaimka ,,Się" z szacunku...do V
:)Pouczające i poruszające :)
ciekawe
Ku przestrodze.Bogaty w treści i formie.
Bardzo dobry.