Był sobie człowiek
Był sobie człowiek,
świata pan.
Życie na ziemi,
lekko brał.
Nie siał, a zbierał.
Bo tak chciał.
Nie wnikał głębiej,
płytka więź.
Pustynia uczuć,
zbłądził gdzieś.
Był sobie człowiek
co przetrwał wody cwał.
Gdy łódź przybiła,
na ziemię padł.
Ślady stóp ludzkich
całować chciał..
autor
wiki20
Dodano: 2016-01-14 07:52:42
Ten wiersz przeczytano 1836 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
ciekawa refleksja nad istotą życia człowieka na
ziemi...pozdrawiam :)
Niemal jak w apokalipsie. Świetny z nutką refleksji
nad sobą wiersz☺
Przetarł bezmiar wód z dala od ludzi, mam tu na myśli,
że nie docenił innych. Pozdrawiam :)
Wiersz zatrzymuje,pozdrawiam bielą śniegu :)
tak można powiedzieć też o banku,,, banki też nie
sieją a zbierają...a jak już nazbierają to podwoją
stopy procentowe i żyją jak lordy a ludzie samobójstwa
popełniają
Piękny, lekki i ... samo życie! Pozdrawiam i
wszystkiego dobrego w 2016 roku.
Ładnie, refleksyjnie virginio!
Dziękuję. Pozdrawiam serdecznie:)
podpisuję się pod poprzednim komentarzem i pozdrawiam.
Trochę patetycznie, ale kto wie czy nie proroczo?
dziękuję za odwiedziny i komentarze,,,,pozdrawiam
serdecznie
...wszystko kręci się wokół człowieka, jednak ON nie
zawsze docenia swój i innych dar życia...bez umiaru i
rozsądku bierze ziarna ziemi, samemu nic nie
dając...wielu jego braci wiele przeszło i przetrwało
silne nawałnice...ale świadomość....może gdzieś, ktoś,
gdziieś też na pustkowie dotarł , zostawił ślad...oby
nie musiał długo szukać...
Pozdrawiam serdecznie, dzięki za ślad...
refleksja rymem zapisana
pozdrawiam
Dobry wiersz
Ludzkość może ślady całować
A po fakcie mocno żałować
Pozdrawiam
prawie jak z Apokalipsy, oby zostało nam
oszczędzone...
Ładna refleksja
Pozdrawiam :)