Byłam szczęściem

Wieczna bitwa myśli w umyśle
Coraz mniej siły do pokonania ich
Łzy spływające po policzku
Serce przepełnione rozpaczą
Nie słyszany krzyk pomocy

Nagła cisza wokół mnie
Spokój którego tak brakowało
Nie ma łez
bólu
cierpienia
W oddali słychać ludzkie głosy
krzyk
płacz
Mnie już tam nie ma
Byłam szczęściem
któremu zabrano uśmiech

Największe bitwy toczymy w naszych umysłach...

autor

niczyja

Dodano: 2006-04-05 10:59:52

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie