Było sobie Życie
,,Człowieku: jesteś mała lampeczką drżącą pośród niezmierzonego mroku. Ale stanowisz część Bożego planu. I jesteś niezastąpiony, ponieważ Bóg nie ma innego planu.
Było sobie Życie,
lecz mówili,
że nie ma w nim życia.
Zycie rosło z minuty na minutę,
z godziny na godzinę ,
lecz mówili,
że jeszcze nie zakwitło.
A Życie chciało poznać życie
ukochać polne kwiaty,
poznać śpiew słowika,
poczuć czym jest radość,
doznać goryczy cierpienia.
było sobie Życie,
tak bardzo pragnące żyć,
i nawet przez myśl Mu nie przeszło,
że nie pozna
czym jest życie.
tym nienarodzonym, najbardziej bezbronnym, małym istotkom, które choć nigdy się nie narodziły wiedziały, co to ból
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.