Były dni...

Były dni, kiedy przyjaźń zawsze stała blisko
piękne dni wyleczone z wszelakiego smutku
dłoń łapała dłoń drugą, gdy było zbyt ślisko
i z całych sił trzymała, z całych – aż do skutku.

Były dni przesiąknięte ciepłymi kroplami
łagodny wietrzyk muskał serca co dzień droższe
orzeźwiał i powiewał lekko uczuciami
szmaragdem czynił twarze nawet najuboższe.

Były dni malowane jasną farbą duszy
przyjacielski uścisk był radości uściskiem
uczuciem, które w sercu każdy ból rozkruszy
i, dla zziębniętych ludzi, iskrzącym ogniskiem.

Były dni ozdobione w najcudniejsze kwiaty
o zapachu przyjaźni i takie niewinne
ale czas, jak ogrodnik, ściął je – nie czuł straty
bo zasieje tam nowe, lecz nie nasze – inne.

Teraz każdy z osobna będzie walkę toczył
już nie razem, nie razem zjemy kromkę chleba
ja tu, ty tam, gdzieś ona, los nami potoczył
tylko pamięć została... i dalej żyć trzeba.

Dla tych, którzy poszli swoją drogą...

autor

GłośnySzept

Napisany: 2005-06-22 Dodano: 2007-12-04 01:13:38

Ten wiersz przeczytano 708 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie