Moja powrotna droga

Każdego dnia gdzieś błądzę, skręcam w inną drogę
i nie patrzę do tyłu, podążam przed siebie
nie idę tak, jak chciałbyś abym szedł, nie mogę
a Ty we mnie wciąż wierzysz i kochasz tam w Niebie.

Dopiero strach i ciemna noc budzą sumienie
pragnę wrócić do domu, gdzie dobro mnie czeka
lecz mrok zatarł ślady, pod stopami kamienie
i darmo krzyczę... Nie ma żadnego człowieka.

Nie widząc nic, spoglądam z lękiem dookoła
nieprzenikniona czerń już bawi się mym strachem
uciekam, natężając słuch - chyba ktoś woła!...
Złapał za rękę i dał schron pod swoim dachem.

Zasnąłem w ciepłym miejscu, sen cicho kołysał
i dał mi, czego może nie dawał nikomu
Gospodarz usiadł obok, na kartce napisał
którędy mam iść, by dojść z powrotem do domu.

Boże, ilekroć zbłądzę, wiem, że dasz mi wrócić
wybaczasz ślepe żądze, które w zło mnie pchają
i z grzesznego omdlenia próbujesz ocucić
nim grzechy już na zawsze dobro pokonają.

Jedyną mam nadzieję w Tobie, światło w mroku
zapalasz, kiedy tylko ja świecę zagaszam
każesz patrzeć mi sercem, bo zło siedzi w oku
ja chcę tak, jednak czynię inaczej... Przepraszam.

autor

GłośnySzept

Napisany: 2005-07-06 Dodano: 2007-12-05 00:15:38

Ten wiersz przeczytano 581 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie