bzdety marnej poetki 4-kalejdoskop

Kiedyś miałam Twoje wsparcie
wiedziałam kogo mam u boku
z kim sypiam i się budzę
z kim biegam za autobusem
i z kim dziele marzenia

dziś niewiedza wkroczyła na pole przedbitewne
oręża w dłoni
kłamałeś i to moja dzisiejsza broń
dowody zdrady i oszczerstwa


dziś kochanie rozglądam się wokół i za sobą widzę nowy skład armii
nowe siły i nowe ambicje

drużyna nieskalana jeszcze historią rozstania
nie chciejąca jeszcze wracać do domu
gotowa na życie po świt od zmierzchu

wszystko co mam, mam w tej chwili przy sobie
oprócz czasu na popełnianie tych samych błędów

mam czas na śmiech i seks
mam czas na nieprzespane noce z powodu rozmów nad paczka zapałek
mam czas na Niego i Ją
ale już nie na Ciebie

dałam Ci o wiele więcej niż chciałeś
za dużo chyba jednak o jeden uśmiech i jeden dzień

wracam do domu
już na mnie czas
lepiej dla mnie tak będzie
lepiej będzie nam

wracam do nieprzespanych nocy
wieży z kart
dopalonej świeczki
stołku barowego w kuchni
i obrońców porannych koszmarów

lepiej jest tak

przynajmniej będzie kontynuacja
marna poetka będzie mogła dalej pleść swe bzdury
i śmiać się z otaczającego ja świata
świata w którym kłamstwo jest prawdą
a prawda kłamstwem

i dalej będzie nabierać ludzi
ale tylko tych złych

tych dobrych będzie tylko uczyć
specyficznego toku myślenia
specyficznego humoru
i specyficznego sposobu kochania

jak i ją kiedyś nauczył pewien pan
bo jak kochać to już na zawsze
wiernym trzeba być pierwszej miłości
próbować mimo ran
zacząć znów

kalejdoskop to synonim życia
dziś płacze jutro będę się śmiać

autor

zla_dziewczynka

Napisany: 2008-11-06 Dodano: 2008-11-08 00:06:31

Ten wiersz przeczytano 741 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Monolog Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie