Celebra
Czas już zakończył nocny spektakl,
jasne szarości świt rozgarnia.
Mała na szóstą właśnie wbiegła,
Dzienną modlitwą gil zagadał.
Szron srebrny kryształ w brązy kładzie,
nagim koronom wdział koszule.
Ruda na sośnie kończy taniec,
wróbel poranek celebruje.
Ostatki nocy giną w kawie.
Budzą się nowe, jasne myśli.
Na dobre chwile czas nastawię.
Niech się roztyka pięknie bliskim.
Komentarze (25)
Tyle ciepła w Twoich wierszach, tyle spostrzeżen... -
istotnych dobiagów - w pieknych literackich strofach.
Pozdrawiam:)
Cieplutki,pełen radości wiersz.Pozdrawiam.
I znalazl agarom wisienke na bejowym torcie,
pozdrawiam
Piękny wiersz z przyrodą w tle,
rytmiczny, z ciekawymi rymami,
choć ja bywam goniona za takie, więc już daję jako
sylabiczne, gdy ktoś rymów nie chce widzieć, albo
uznaje tylko dokładne.
Bardzo mi się wiersz podoba, taki do celebrowania.
Miłego dnia życzę.
piękna poezja. subtelności rymów wszyscy powinni się
uczyć od Ciebie.
pozdrawiam Magdo :)
Natura jesień celebruje, w jej rytmie wiewiórka i
wróbel tańcuje... pozdrawiam
Witaj. Peelka wie jak celebrowac poranek. Piekny
wiersz. Moc serdecznosci Magdo.
Piękny jest świat widziany Twoimi oczami. Pozdrawiam
:)
Przepiękny, przyrodniczy wiersz, pozdrawiam serdecznie
:)
Madziu Ty masz cztery pary oczu,
widzisz wszystko tam w przeźroczu.
Pozdrawiam pięknie i życzę miłych chwil.
Bardzo ładna ostatnia zwrotka. Niech czas roztyka się
pięknie bliskim.
pięknie ciepło i radośnie :-)
pozdrawiam
Piękny, radosny wiersz, pozdrawiam cieplutko :)
Każdy potrzebuje tego.
Bardzo ładny, radosny wiersz. Miło jest zacząć dzień
takim miłym wiersze. Pozdrawiam Magdziu.