Celebracje moje

Celebracje moje poprzez ogrody natchnione
czynią się niemo krzycząc w studnię serca.
Opasłe i potężne stają się wieczory
lecz samotne gdy północ zbliża swe ramię.

Potrzebuję ciszy najgłośniejszej - dotyku
poprzez sen i południowe wstawanie...
Pragnę Twych dłoni tkliwych i wonnych,
niczym potęga miłosnych uniesień.
Pragnę aksamitu Twej duszy gdzie
ciernie srebrzyste zadają mi rany.

Ukochana mi jest Twoja surowość
i wad garść skupiona ku Twojej chwale...
Klękam przed Tobą i wołam dawno
zapomnianymi słowami...
Błagam o przystępność kolejną Twoich bram,
Błagam o kolejny łyk powietrza gdyż trucizna mnie spowija.

autor

PIOTR

Napisany: 2007-05-15 Dodano: 2007-05-15 16:54:22

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie