Celem Jest Wieczność

Wiersz ten dedykuje wszystkim samotnym

Słońce które zaszło nad samotności mej dniem.
A żadna gwiazda życia nie rozjaśnia.
Że tak już było, i będzie od dawna to wiem.
Czemu tak się dzieje? Nikt mi nie wyjaśnia.

Przecież nas stworzono do życia w miłości.
Po to aby kochać jesteś na tym świecie.
Czemu więc cierpimy w smutku samotności.
Szczęścia ni radości w życiu nie znajdziecie.

Życie co nam drogą bez końca się zdaje.
Idąc w ciszy kaleczysz stopy, serce, ręce.
Czasem człowiek w życiu, tu, i tam przystaje.
By na końcu drogi umrzeć w wielkiej męce.

W jakim celu powołano nas na ten świat? Po to abyśmy cierpieli? Czy dla wielu z nas nie było by lepiej gdybyśmy się w ogóle nie narodzili?

autor

Andrzej

Napisany: 2006-12-13 Dodano: 2006-12-13 00:01:05

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie