Pustynia We Mgle

Świat co za oknem we mgle gęstej tonie.
Dusza co dziś z miłości w pustce umiera.
Serce co bije lecz z żalu już płonie.
Słowo co mi nadzieje życia odbiera.

Z pozoru potrzebny lecz jakże niechciany.
Człowiek co łzę otarł żalu markotny.
Chociaż wśród ludzi lecz niekochany.
Niby nie sam, lecz jakże samotny.

Gdzieś zagubiony w tym próżnym świecie.
Dziś szuka sensu tu na swej drodze.
Lecz go nie znajdzie w zimie ,ni w lecie.
Po cóż więc żyć mi? W ciszy odchodzę.

autor

Andrzej

Napisany: 2006-12-11 Dodano: 2006-12-11 00:01:11

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie