chcem cierpieć

to musi trwać
moje cierpienie
jak każdy
jestem bogiem
i nie przestane
krzywdzić siebie

me życie udręką
jest od zawsze
i tak sie zakończy
nie chcem wegetować
chcem czuć
najmocniej jak potrafie
jak to tylko możliwe

nikt mnie nie zrani
ta satysfakcja
należy jedynie
do mnie
raniąc moją dusze
zaspokajam
wszystkie moje
potrzeby

wbijam ponwnie
nóż w serce
dusza już krwawi
a umysł odcięty
nie wpływa już
na mnie i
moje poczynania

trwam wciaz trwam
żyje nadal zyje
rozkoszą bólu
we mnie tkwiącą
cierpienie które
sama sobie sprawiam
jest słodsze od zemsty
już nic mnie
nie rozgrzeszy
zbyt nienawidze
wszystkich wokoło

uwielbiam to
te uczucie
gdy sie we mnie
wbija zło przeklęte
gdy mrok ogarnia
ciemność zapada
czerwone łzy
skapują na
pocięte dłonie
hałas w głowie
nie moge myśleć
i pusty krzyk
wydobywajacy sie
z mego wnętrza

tak jest łatwiej
tak wiem że żyje
tak rozumiem
sens mego życia
urodziłam sie po to
by cierpieć do śmierci
a potem zbawienie
bramy piekielne
wieczność w udrękach
czeka mnie tylko
innej drogi nie ma

odnalazłam to co chciałam
wcale sie nie rozczarowałam
mam już ten cel będący sensem
umrzeć już podczas życia
z premedytacja dążyć do tego
aby dotrzec na dno i sie dobić
wolno ale mocno żeby cały czas
czuć ten ból i cierpienie
na duszy, umyśle i ciele

autor

outsider

Dodano: 2004-12-13 20:20:24

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie