Chłód mu kwiaty zabija

Czekał z bukietem, chłód mu kwiaty zabija
pogania wskazówki, a czas mija
Wczoraj znowu powiło chłodem
uczucia, mimo, ze stała obok wyszły przodem

Jego wielka wina, czy niczyja
chłód dalej bezlitośni kwiaty zabija
Wytrzymał, będzie dalej stać i trwać
by oddać jej swoje uczucia, a nie tylko je brać

Przed oczyma widzi jakie zadawał jej rany
nie ma złudzeń ,nie będzie nadal kochany
Obojętnie mijają go obcy ludzie
Kochał, żył przy niej w ciągłej obłudzie

Widzi ją, jej twarz jakby w kryształach
podaje jej kwiaty, upadają jakby nie istniała
Serce mu drgnęło i zagrało w nim iskrami
ona przechodzi przez nie bosymi stopami

Odchodzi zostawia zmarznięte kwiaty
jego i puste wnętrze oddarte z szaty
Ślady stóp na śniegu z czerwienią krwi
nieudana miłość, tylko w sercach echo brzmi

Autor:slonzok -knipser
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2012-01-14 Dodano: 2013-01-15 13:45:19

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie