Chłód serca
Idzie traktem znanym
i straszy starością
przeszkadzając zabieganym
swą niedołężnością
samotna nieludzko
zapomniana krewna
odchowanym dzieciom wnuczkom
jest już niepotrzebna
buty wielkie płaszcz stary
maska tuż nad szalikiem
niemodne okulary
drepcze sama chodnikiem…
Co wiesz ponadto więcej
że ma szaty ponure
a w spracowanej ręce
ściska emeryturę?
Czy spojrzałeś raz w oczy
chociaż mieszka tuż obok
- wystarczy próg przekroczyć?
Dlaczego nie?
... no bo…
Komentarze (46)
Ślicznie dziękuję za odwiedziny, czytanie i komentarz,
z plusikiem serdecznie pozdrawiam, popołudnia i
wieczoru miłego.
https://www.youtube.com/watch?v=X4ly5kO3JdQ
piękny i poruszający tekst,dla zbyt wielu jest to
droga w samotności i zapomnieniu
Refleksyjnie wyszło, ciekawie o starości.
Serdecznie Anno
Tylko wypracowane zmarszczki są godnością i nie
tylko...
Ano tak to jakos ze moze...jutro
Wzruszający wiersz, wiele prawdy zawiera.
Pozdrawiam
Dobry.
Dalej za Krzemanką.
Tekst zaangażowany, zwracający uwagę czytelnika na
starych, samotnych i bezbronnych ludzi.
Zaliczyłabym wiersz do rodzaju nieregularny, bo na
moje ucho rytm się chwieje. Msz warto przemyśleć
czwartą strofę, ale mogę się mylić, że "ponadto"(z
którego uciekło a) i więcej to synonimy.
Czytam sobie np
"Czy widzisz coś więcej,
niż szaty ponure
i torebkę w ręce
na emeryturę?", albo inaczej.
Mam nadzieję, że autorka wybaczy mi to czytelnicze
marudzenie. Miłego wieczoru:)
Oj tak anno
Przypomniałaś mi tym wierszem, historię mojej mamy
Ś.P. ,która była starszą kobietą ( wiekowo pod 80 lat
) i nikt się o nią nie troszczył, poza mną?! ( pomimo,
że rodzina była nieopodal; a Ja, za granicą będąc,
podtrzymywałęm z nią kontakt.)
Dzisiaj mam pretensje, nie do siebie.
Dziękuję za ten wiersz!
Z podobaniem czytam,
Pozdrowienia serdeczne
Jakże prawdziwy jest ten wiersz
obojętność,a przecież widzi się tych ludzi samotnych
lub starszych zdatni na pomoc rodziny lub sąsiadów
lecz przechodzi się obok zaprzątnięci w swoje myśli...
Wzrusza aż po ból serca
Tak nie powinno być lecz niestety bywa:(
Poruszający, wzruszający i mądry tekst wiersza który
powinien obudzić niektóre ludzkie sumienia.
Serdecznie Cię pozdrawiam Anno.
Ależ prawda w tym wierszu. Aż boli to jacy jesteśmy.
Jak się tak zastanowić to pewnie każdy z nas macza w
tym palce poprzez brak poświęcenia uwagi zarówno komuś
z najbliższych jak i znajomym, sąsiadom, przyjacielom.
Pięknie napisany wiersz chociaż smutne są słowa.
Pozdrawiam.
Witam,
ponury i smutny obraz późnego wieku i stanu
obyczajów społecznych...
Uśmiech i pozdrowienia /+/.
Sprawdź pierwszy wers czweatrtej zwrotki, a jak
już ktoś Ci podpowiedział to wybacz.
Dzisiaj panuje znieczulica i brak miłości do starszych
ludzi...smutny przekaz...pozdrawiam Aniu.
potrzeba takich wierszy, żeby
uwrażliwić na potrzeby starszych
ludzi,
pozdrawiam serdecznie:)